مسیر زندگیت را به خدا می سپاری. الا بذکر الله تطمئن القلوب وجودت را فرا می گیرد؟
بعد از نیازهای جسمی، اولویت بعدی برای نیازهایت، امنیت است (از دیدگاه هرم نیازهای مازلو). چه قدر ایمان داری؟ میزان ایمانت با میزان امنیتت برابری می کند. می دانی که واژه ایمان از "امن" گرفته شده است.
هر چه بیش تر در ایمانت استوارتر و فزون تر باشی، بیش تر مصداق المومن کالمیت می شوی. آرام باش! میت چیز ناخوشایندی را به ذهنت متبادر نسازد! میت خودش را به دست غسال سپرده. غسال یک انسان است، اما تو زندگیت را به خالقت بسپار. نیکوست این سپردن و سرسپردگی.
به امید تحقق این سرسپردگی
در سرای دنیا، دلتنگی برای انسان هایی که در قلمروی قلبت وارد شده اند، رنجش آور است. اساس دلتنگی، شاید معرفتی باشد و شاید تنها در قالب احساس بگنجد.
کدام انسان ها بیش تر در خاطر بشر حک شدنی اند؟
آن هایی که عارف به حقشان گشته ای یا آن ها که دل در گرویشان نهاده ای تنها با لطافت و احساس. کدام یک؟
از دیدگاه علمی، معرفت دشوار است و مسیر پر دغدغه ای برای کورتکس(قشر) مغز است، اما کافی است که دستگاه لیمبیک برای احساست درگیر شود. گاهی هم کورتکس و لیمبیک با هم تحریک می شوند. حال کدام را بیش تر می پسندی؟ دل تنگی از سر احساس یا دل تنگی از سر معرفت را؟یا حالتی که احساس و عرفان به هم بیامزند؟
در سرزمین ناشناخته ها، با محیط و موجودات ناشناخته ای مواجه می شوی. به سویشان می شتابی. گاهی با کلمات، گاهی با دستانت و گاهی با تمام وجود می خواهی آن ها را لمس کرده و بشناسی. در حقیقت در مسیر شناخت گام بر می داری.
کافی است در این سیر و سلوک! میل به شیطنت درونت شعله ور شده باشد، می دانی چه می شود؟
با آتش وجودت هم خودت محو می شوی و هم موجودات دیگر.
هر اقدام سطحی ای ممکن است تو را به پایان بودن با این محیط و موجودات سوق دهد.
چه خواهی کرد؟
در پایان فراموش نکنید که باور کنید این جملات تعجب برانگیز نیستند؛ چرا که دنیا محیط ناشناخته ها است!! و مواجه مطلوب می طلبد. معرفت حاصل از تفکر مقدم بر تجربه در این راستا امکان پذیر است. کافی است که در جا نزنید تا این سرزمین را به صورت کل دریابید .
همه صفات خدا در حد اعلی است؛ از صفات جمالی اش گرفته تا جلالی اش!
همه را دارد؛ جمع اضداد است؛ علی ای (ع) دارد که او هم در این ویژگی بنده اوست.
پیامبری دارد که به مؤمنینش رحماء بینهم و به کفارش اشداء علی الکفار است.
و چه حکیمانه است این دو وجه؟!
و چه نیکوست تعادل بین این دو . گاهی آن قدر بخشش ادامه می یابد که تعادل صفات به هم می خورد و البته گاه چه زود سرگیجه شدیدی در وادی بخشش های اندکت می گیری؛ گویی نوبت نفرت فرارسیده است!!
معلوم است که حجم کم مایع، با غلظت کمی از ماده حل شونده، به اشباع می رسد. حجمت را یا همان ظرفیتت را بالا ببر تا دیر در وادی دوست اشباع شوی.
انبساط خاطر (افزایش حجم) مسیر پر تلاطمی است. تلاش کنی و به لطف معبود امیدوار شوی، می شود.
یا فاطمه الزهرا (س)
ما را دریاب که ابرهای آسمان وجودمان که نسیمی برای جابه جا شدنش نیست، به یاری تو ببارند و رحمت شوند، نه بمانند و در پسشان بگرییم؛ چون ابرهایش نگریسته اند!
دشوار است که تو باشی و غم عالم ما را ببرد.
دشوار است کند و دیر فهمی! که کسی بوده که ما را دریابد و ما نخواستیم.
سرای دیگر در حضور تو دشوار است...