در سرای دنیا، دلتنگی برای انسان هایی که در قلمروی قلبت وارد شده اند، رنجش آور است. اساس دلتنگی، شاید معرفتی باشد و شاید تنها در قالب احساس بگنجد.
کدام انسان ها بیش تر در خاطر بشر حک شدنی اند؟
آن هایی که عارف به حقشان گشته ای یا آن ها که دل در گرویشان نهاده ای تنها با لطافت و احساس. کدام یک؟
از دیدگاه علمی، معرفت دشوار است و مسیر پر دغدغه ای برای کورتکس(قشر) مغز است، اما کافی است که دستگاه لیمبیک برای احساست درگیر شود. گاهی هم کورتکس و لیمبیک با هم تحریک می شوند. حال کدام را بیش تر می پسندی؟ دل تنگی از سر احساس یا دل تنگی از سر معرفت را؟یا حالتی که احساس و عرفان به هم بیامزند؟