دعای ۴۵ صحیفه سجادیه
...بدرود ای همدمی که چون آمدی،بر دلمان آرامش آوردی و شادمان کردی، و چون سپری شدی، ما را در وحشت تنهایی گذاشتی و درد فرق افزودی!
بدورد ای همسایه ای که در مجاورت تو دل ها نرم ها و رقیق شوند و گناهان روی به کاستی روند!
بدورد تا که هستی چه بسیار کسانی که خدا از آتش می رهاند و چه بخت نیک است کسی که به خاطر تو حرمتت را نگاه دارد.
....خدایا! ما مدتی را در این ماه بسر بردیم؛ ماهی که ما را بدان شرافت بخشیدی و به احسان خویش ما را شایسته آن گرداندی، در حالی که مردم گنه کار و تیره بخت قدر ان را نشناختند و به سبب شوربختی خویش از فضل آن محروم شدند.
... خدایا! اکنون که این ماه به پایان رسید و جامه زمان را به دور افکند، تو نیز جامه گناه را از ما برگیر و به دور افکن و با رفتنش، بدی های ما را ببر و مارا به سبب آن از نیکبخت ترین روزه داران و پر نصیب ترین و بهره مندترین آن ها قرار ده!
...
ممنون از اینکه همچین دعایی گذاشتی لذت بردم