در گذرگاه بلایا

چه دشوار است که مسیر تنهایی را با همراهی سپری کنی! 

خدایا! تحمل خیره سری ها در حالی که تابش را نداریم، سخت طاقت فرساست!  

مهربانا! بلا مگر چیزی جز فراق توست.  

مگر گذرگاه بلا چیزی جز نداشتن توست؟! 

عجب گذرگاه تنگی! تا به آن می رسی انگار به پایان نزدیک می شوی. گویی این قدر تنگ است که نفست یاری ات نخواهد کرد و از بودن باتو دست خواهد کشید.