آزمایش الهی در برابر آزمایش انسانی

خداوند، انسان و رفتارهایش را در بوته آزمایش می گذارد، نه از این باب که نمی داند؛ چرا که جهل به ذات خدا راه ندارد. پس  از نتایجی هم که به دست می آید، تعجب نمی کند؛ چون بنده خود را خوب می شناخته! 

اما علت آزمایشات ما جهل است و وقتی به متغیری پی می بریم، ممکن است آن قدر هیجان زده شویم که مسیر آزمایش را رها کنیم.  

پس آیا آزمایش را باید رها کرد؟ یا انسان ها؟ را یا شناخت را؟   

قطعا نمی توان گزینه صحیح را انتخاب کرد. تنها باید ظرفیت پذیرش پیشامدها را در خود بسط داد.   

خدایا ظرف کوچک آگاهی ام را بزرگ تر و بزرگ تر کن تا این هیجانات، آب آگاهی های وجودم را چندان متلاطم نسازد؛ چرا که باد با جریان کم کاسه پر آب کوچک را وارونه کرده و می ریزد، اما دریا در این باد، آب در دلش حتی تکان هم نمی خورد!