در صحرای تخیل دوانم و سکوت پر ز فریاد و فریاد پر ز سکوتی سر می دهم و از خویش می پرسم:
کفش علم دارم و پای عقلم بسته است یا پای عقلم باز است و بی کفش در سرزمین پر از خار جهل سیر می کنم؟
آخر جواب این معادله را نمی دانم؛ چرا که به گریز از مرکز عقلانیت مبتلا گشته ام.
تعبیرهای شما واقعا ناب هستند.
من تازه اومدم وبلاگتون خیلی حس خوبی بهم داد