قلب انسان

امام علی علیه السلام

قلب شخص منافق از پس زبان اوست *وهمانا زبان مؤمن در پس قلب اوست.

 به رکهای درونى باره کوشتى أویخته شده که شگرفترین و عجیب ترین اعضای درونی اوست

 و ان همان قلب است که چیزهایی از حکمت وچیزهایی متفاوت با ان در او وجوددارد.

اگردر آن امیدی پدید آید*طمع آن را خوار گرداند.

واگر طمع برآن هجوم آوردحرص آن را تباه سازد.

اگرنومیدی برآن چیره شود تاسف خوردن آنرا از پای درآورد.

اگرخشمناک شودکینه توزی او فزونی یافته وآرام نگیرد.

اگربه خشنودی دست یابد خویشتن داری را از یاد می برد.

واگر به گشایشی برسد دچارغفلت زدگی شود.

اگرمالی به دست آورد بی نیازی اورا به سرکشی می کشاند.

واگرمصیبت ناگواری به ان برسد بی صبری رسوایش کند.

واگربه تهیدستی مبتلا گردد بلاها اورا مشغول سازد.

واگرگرسنگی بی تابش کند ناتوانی آن را از پای در می آورد.

اگر زیادی سیر شود سیری آن را زیان می رساند.

پس هرگونه کندروی برای آن زیان بار وهرگونه تندروی برای آن فساد آفرین است.