آیت الله جوادی آملی در بیانی ارزشمند می فرمایند :
بزرگانی مثل مرحوم فیض کاشانی، صدر المتألهین شیرازی و حکیم سبزواری از کسانی بودند که به خواندن غزل‌های حافظ اهتمام داشتند. انسان وقتی غزلی می‌خواند، احساس الهی پیدا می‌کند و شورش و تبهکاری را کنار می‌گذارد. بعضی با شعر و غزل مأنوسند، بعضی با دعا و مناجات، بعضی با قرآن. البته دعا و قرآن را همه می‌توانند استفاده کنند اما آثار دیگر عمومیت ندارند.
ببینید در این سن چه چیزی شما را بیشتر به سمت خدا جذب می‌کند، همان را مغتنم شمارید.
گاه مناجات یک جوان را اداره می‌کند، گاه یک غزل یا قصیده کمبودهای درونی را ترمیم می‌کند. لذتی که انسان از یک غزل خوب می‌برد هرگز از ترانه نمی‌برد، ترانه سمّی است که لذت کاذب ایجاد می‌کند اما غزل شهد است که لذت صادق ایجاد می‌کند و تا آخر پیری با انسان هست.
سلام
لینک زیر شمارا به چه فکر وامیدارد؟http://www.jahannews.com/vdcjtxevxuqexmz.fsfu.html