ابراهیم وار فدا کن تا مردانه دوست داشته باشی

ای ابراهیم (ع) 

ای دوست خدا 

تو را چه شد که در راه محبوب خویش بهترینت ، اسماعیلت (ع) را فدا نمودی؟ 

نمی دانم هنوز چرا نمی توانم بدترینم را؛ نفس اماره ام را فدا کنم تا سراپای وجودم همه عشق به محبوب شود؟ 

چه شوخی هزلی است دوست داشتنی که در حد شعار و دل بماند. البته دوست داشتن گام نخست برای هر اقدامی  بوده و تسهیل گر قدرتمندی است، اما فلج شدن در این گام یعنی انقضای دوست داشتن فرا رسیده است!! 

یزدان پاک! نیاید روزی که باشم و تو ... 

الهی لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا