شناخت کدام انسان را ترجیح می دهید؟
انسانی که با شناخت او به سعادت نایل می شوید یا انسانی که شاید شناخت او تنها شما را دانشمند یک عرصه محدود و خاص کند؟
به این سوالات می اندیشیدم و دریافتم که در یک عمل انسان هایی را ترجیح می دهم که مرا در حوزه خاصی به تبحر زوال پذیر می رسانند! هر چند در باب نظری دسته اول را ترجیح می دهم.
تفاوت نظر تا عمل از کجا تا کجا؟
از خودم می پرسم فروید را بهتر می شناسی یا امامان معصوم را؟
پاسخ مرا شرمنده کرده...
دوست من لفظ را ول کن برو دنبال عمل
دوست فضای سایبری
سلام
نظر جالبی داده بودید.
به نظر من هر عملی مبنای نظری دارد.
پس هدف گفتن نیست بلکه تعمیق دانسته هایی است که به عمل منجر شود.